POChP, czyli Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc, to jedno z największych globalnych zagrożeń zdrowotnych. Liczbę chorych szacuje się na około 380 milionów, w tym około 2 milionów w Polsce. Często jest niestety tak, że podejrzenie POChP pojawia się już na zaawansowanym etapie rozwoju choroby, co ogranicza możliwości leczenia. Ważne jest zatem, aby nie przeoczyć wczesnych objawów i właściwie na nie zareagować.
Czym jest Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc?
POChP to poważna choroba układu oddechowego, którą współcześnie klasyfikuje się jako chorobę ogólnoustrojową, rzutującą na funkcjonowanie całego organizmu.
Chorobę wywołują szkodliwe czynniki środowiskowe, takie jak pyły, gazy i dym tytoniowy. POChP charakteryzuje się trwałym ograniczeniem przepływu powietrza przez dolne drogi oddechowe oraz stałą obecnością narastających objawów, takich jak przewlekły kaszel, odkrztuszanie plwociny, męczliwość czy duszność.
Czy POChP można wyleczyć?
Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc prowadzi do nieodwracalnych zmian w miąższu płuc i w naczyniach płucnych, stąd nie można jej wyleczyć. Choroba poddaje się natomiast leczeniu i profilaktyce, a głównym celem terapii jest kontrolowanie i złagodzenie nasilenia objawów. Daje to choremu szansę na utrzymanie relatywnie dobrego komfortu życia i zachowanie samodzielności.
To jest ważne:
Jak prognozuje Światowa Organizacja Zdrowia, do 2030 roku POChP będzie trzecią najczęstszą przyczyną umieralności, a liczba spowodowanych nią zgonów w ciągu dekady wzrośnie nawet o ponad 30%.
Komu zagraża POChP?
Głównym czynnikiem ryzyka choroby jest używanie wyrobów tytoniowych. Nikotynizm (oraz bierne palenie) odpowiada za 9 na 10 przypadków Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc.
Chorobę diagnozuje się jednak także u osób, które nie używają i nigdy nie używały wyrobów tytoniowych. Drugim istotnym czynnikiem chorobotwórczym jest dziś zanieczyszczenie powietrza. Smog i tworzące go pyły zawieszone oraz tlenki azotu stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia, mogąc wywoływać szereg chorób układu oddechowego, w tym POChP.
Szkodliwe czynniki chorobotwórcze, takie jak pyły i aerozole chemiczne, występują również w specyficznym środowisku pracy. Szczególnie narażone są osoby wykonujące zawody górnika, hutnika, metalurga, pracownika budowlanego, operatora maszyn, rolnika, mechanika samochodowego, sprzątaczki, fryzjera czy kosmetyczki.
Te objawy mogą budzić podejrzenie POChP
Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc może przez długi czas rozwijać się zupełnie bezobjawowo lub dając tylko skąpe, nieswoiste objawy, przypominające te towarzyszące np. infekcji wirusowej, alergii czy paleniu tytoniu.
Będąc w grupie ryzyka POChP i mając powyżej 40 lat, nie należy jednak bagatelizować nawet z pozoru niegroźnych symptomów chorobowych. Podejrzenie POChP mogą budzić szczególnie takie objawy jak:
- Przewlekły kaszel– niemający charakteru napadowego, nasilający się rano i wieczorem oraz pod wpływem czynników drażniących (np. kurzu czy dymu tytoniowego), utrzymujący się w ciągu dnia.
- Narastająca duszność– zarówno wysiłkowa, jak i spoczynkowa.
- Odkrztuszanie plwociny– czyli gęstej wydzieliny z płuc, czasami o ropnym charakterze, mogącej również zawierać ślady krwi (jest to bardzo niepokojący objaw, wymagający pilnej konsultacji medycznej).
- Obniżona tolerancja wysiłku– czyli męczliwość, awersja do wysiłku fizycznego, wolna regeneracja, a z czasem także narastające trudności z wykonywaniem prostych czynności dnia codziennego, jak ubranie się, umycie, zaścielenie łóżka, przyniesienie zakupów etc. W zaawansowanym stadium POChP może skutkować inwalidztwem i uzależnieniem się od pomocy innych.
Dodajmy, że objawy te nie muszą występować jednocześnie, mogą mieć różne nasilenie i zaostrzenia, co w praktyce decyduje o ciężkości przebiegu choroby. Więcej o sygnałach budzących podejrzenie POChP przeczytasz na stronie internetowej https://oddychajmy.pl/podstawowe-objawy/.
Diagnostyka POChP
W przypadku podejrzenia POChP należy od razu zgłosić się do lekarza rodzinnego. To lekarz POZ podejmuje decyzję o ewentualnym skierowaniu pacjenta do poradni pulmonologicznej, w której będzie kontynuowana pogłębiona diagnostyka w kierunku potwierdzenia lub wykluczenia choroby. Pamiętajmy, że wymienione wcześniej objawy mogą sugerować szereg innych schorzeń, stąd kluczowe jest przeprowadzenie specjalistycznych badań różnicujących POChP od pozostałych chorób układu oddechowego czy sercowo-naczyniowego.
Podstawę diagnostyki POChP stanowi spirometria, uzupełniona o pletyzmografię, RTG klatki piersiowej, echo serca, EKG, badanie gazometryczne, pulsoksymetrię czy ergospirometrię.
W przypadku rozpoznania POChP, choremu zostanie zaproponowane odpowiednie leczenie, którego skuteczność jest ściśle uzależniona od stadium zaawansowania choroby i nasilenia objawów. Stąd tak ważne jest, aby w każdym przypadku podejrzenia POChP, natychmiast zgłosić się do lekarza.
Wpis partnerski
