Cukier i jego odmiany. Jakie są rodzaje cukru i w jaki sposób powstają?

Podziel się wiedzę

Cukier taki jaki znamy z naszych domowych cukiernic to sacharoza pozyskiwana najczęściej z buraka cukrowego. Jednak ten słodki związek chemiczny występuje w szeregu innych produktów, których pozyskiwanie jest zbliżone, ale już smak może okazać się kulinarnym odkryciem.

Cukier rafinowany – produkcja i cechy

Produkuje się go na bazie cukru białego lub klasycznego cukru spożywczego. Pulpa buraczana jest odpowiednio przygotowywana, a następnie z pomocą węgla aktywnego oczyszczana do pożądanego surowca. Następnie półprodukt jest wybielany przy pomocy ultramaryny lub siarczanu sodu.

Cukier rafinowany jest bezwonny, bez obcych nut, ma krystaliczną i sypką konsystencję oraz cechuje się typowym słodkim smakiem. Inna nazwa tego produktu to rafinada. Znaczącą różnicą pomiędzy cukrem białym a cukrem rafinowanym jest barwa. W przypadku rafinady jest to kolor intensywnie biały, przechodzący w subtelne niebieskie odcienie. Cukier rafinowany dostarcza blisko 400 kcal na 100 gram produktu – 99,8% to węglowodany.

Cukier brązowy – czy to cukier trzcinowy?

Okazuje się, że cukier brązowy, najczęściej postrzegany jako zdrowsza alternatywa cukru białego, może być, ale nie musi być cukrem trzcinowym nierafinowanym. Najczęściej cukier brązowy to cukier buraczany barwiony karmelem, dlatego należy dokładnie czytać etykiety. Zazwyczaj jest on znacznie droższy, ale nie przekłada się to na jego wartości odżywcze, czy smakowe. Cukier trzcinowy nierafinowany zwany również muscovado charakteryzuje się ciemnobrązową barwą i intensywnym aromatem melasy.

Nie jest sypki, a wręcz przypomina konsystencją drobny, wilgotny piasek. W smaku wyczuwalna jest goryczka i nuty toffi, a niektórzy porównują smak cukru muscovado do miodu gryczanego. Dzięki swojej szerokiej barwie smaku z powodzeniem stosuje się go do przygotowywania deserów, podkreślaniu smaku kaw i herbat oraz do wytrawnych dań. Dodatkowo melasę dostarcza niewielkich ilości składników mineralnych takich jak wapń, potas, magnez czy żelazo.

Cukier kokosowy – ciekawy smak, interesujący dodatek

Cukier kokosowy pozyskuje się nie z miąższu kokosa czy wody kokosowej soku, a z soku znajdującego się w pąkach kwiatów palmy kokosowej. Zebrany płyn ma półprzezroczystą, białawą barwę. Po odparowaniu wody i wysuszeniu w odpowiednich warunkach pozostała masa przybiera brązową barwę, która pachnie karmelem z nutką kokosa.

W skład suchej masy wchodzą cukry proste (sacharoza, glukoza i fruktoza) oraz śladowe ilości składników mineralnych (wapń, cynk, potas, sód, żelazo) i samakowo-zapachowych.

Ponadto cukier kokosowy może być również źródłem inuliny. Jest to frakcja błonnika pokarmowego, która działa probiotycznie, wzmacniając naturalną florę bakteryjną. W składzie cukru kokosowego można wyróżnić jeszcze polifenole – substancje posiadające zdolność do neutralizacji szkodliwego działania wolnych rodników. W odpowiednich dawkach są one w stanie spowolnić starzenie się komórek.

Cukier kokosowy jest nieco mniej kaloryczny, 100g produktu do 377 kcal.

Syrop glukozowy

Syrop glukozowy, często błędnie nazywany syropem glukozowo-fruktozowym to gęsty, lepki i płynny roztwór wody i prostych węglowodanów. Nie charakteryzuje się specyficznym aromatem ani barwą. W smaku jest słodki, ale mniej niż cukier stołowy. W skład syropu glukozowego wchodzi mieszanina wielu różnych węglowodanów, w których fruktoza to mały procent.

Natomiast w syropach glukozo – fruktozowych udział fruktozy stanowi od 5% do nawet 50% – dzięki temu jest on znacznie słodszy. Skrobia jest substratem do pozyskiwania syropu glukozowego i może ona pochodzić z pszenicy, kukurydzy czy ziemniaków. Syrop glukozowy jest wykorzystywany w przemyśle cukierniczym. Stanowi dodatek do ciast, ciasteczek, cukierków, gumy do żucia, żelek i galaretek.

Podsumowanie

Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) dziennie cukry proste nie powinny dostarczać więcej niż 10% energii, a cukry dodane 5%. Te wartości dotyczą wszystkich, zarówno dzieci i młodzieży, jak i dorosłych. Cukier, spożywany z umiarem, jako niewielki dodatek do urozmaicenia wartości smakowych potraw nie powinien mieć wpływu na nasze zdrowie. Trzeba jednak pamiętać, że często nie mamy świadomości ile jest cukrów w produktach spożywczych. Dlatego należy czytać etykiety, a walory smakowe różnych rodzai cukrów traktować jak dodatek.

#WPIS_SPONSOROWANY

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *